DK 22A5

DK 22A6

DK 22A7

DK 22A8

DK 22A9

DK 22A10

DK 22A10a

DK 22A10b

DK 22A11

DK 22A12

DK 22A13

DK 22A14

DK 22A14a

DK 22A15

DK 22A16

DK 22A17

DK 22A18

DK 22A19

DK 22A20

DK 22A21

DK 22A22

DK 22A23

DK 22A5

DK 22A6

DK 22A7

DK 22A8

DK 22A9

DK 22A10

DK 22A10a

DK 22A10b

DK 22A11

DK 22A12

DK 22A13

DK 22A14

DK 22A14a

DK 22A15

DK 22A16

DK 22A17

DK 22A18

DK 22A19

DK 22A20

DK 22A21

DK 22A22

DK 22A23

DK 22A5

DK 22A6

DK 22A7

DK 22A8

DK 22A9

DK 22A10

DK 22A10a

DK 22A10b

DK 22A11

DK 22A12

DK 22A13

DK 22A14

DK 22A14a

DK 22A15

DK 22A16

DK 22A17

DK 22A18

DK 22A19

DK 22A20

DK 22A21

DK 22A22

DK 22A23

DK 22B1

τοῦ δὲ λόγου τοῦδʹ ἐόντος αἰεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνϑϱωποι καὶ πϱόσϑεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πϱῶτον· γινομένων γὰϱ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείϱοισιν ἐοίκασι πειϱώμενοι καὶ ἐπέον καὶ ἔϱγον τοιουτέων ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ ϕύσιν διαιϱέων ἕκαστον καὶ ϕϱάζων ὅκως ἔχει· τοὺς δὲ ἄλλους ἀνϑϱώπους λανϑάνει ὁκόσα ἐγεϱϑέντες ποιοῦσιν ὅκωσπεϱ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανϑάνονται.

DK 22B2

διὸ δεῖ ἕπεσϑαι τῶι (ξυνῶι, τουτέστι) τῶι κοινῶι· ξυνὸς γὰϱ ὁ κοινός. τοῦ λόγου δὲ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἰδίαν ἔχοντες ϕϱόνησιν.

DK 22B3

(πεϱὶ μεγέϑους ἡλίου) εὖϱος ποδὸς ἀνϑϱωπείου.

DK 22B4

si felicitas esset in delectationibus corporis, boves felices diceremus, cum inveniant orobum ad comedendum.

DK 22B5

καϑαίϱονται δ' ἄλλως αἵματι μιαινόμενοι οἷον εἴ τις εἰς πηλὸν ἐυβὰς πηλῶι ἀπονίζοιτο. μαίνεσϑαι δ' ἂν δοκοίη, εἴ τις αὐτὸν ἀνϑϱώπων ἐπιϕϱάσαιτο οὕτω ποιέοντα. καὶ τοῖς ἀγάλμασι δὲ τουτέοισιν εὔχονται ὁκοῖον εἴ τις δόμοισι λεσχηνεύοιτο οὔ τι γινώσκων ϑεοὺς οὐδ' ἥϱωας οἵτινές εἰσι.

DK 22B6

ὁ ἡλιος οὐ μόνον, καϑάπεϱ ὁ Ἡ. ϕησί, νέος ἐϕ' ἡμέϱηι ἐστίν, ἀλλ' ἀεὶ νέος συνεχῶς.

DK 22B7

δοκεῖ δ' ἐνίοις ἡ καπνώδης ἀναϑυμίασις εἰναι ὀσμή, οὖσα κοινὴ γῆς τε καὶ ἀέϱος. καὶ πάντες ἐπιϕέϱονται ἐπὶ τοῦτο πεϱὶ ὀσμῆς. διὸ καὶ Ἡ. οὕτως εἴϱηκεν, ὡς εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο, ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν.

DK 22B8

Ἡ. τὸ ἀντίξουν συμϕέϱον καὶ ἐκ τῶν διαϕεϱόντων καλλίστην ἁϱμονίαν καὶ πάντα κατ' ἔϱιν γίνεσϑαι.

DK 22B9

ὄνους σύϱματ' ἂν ἑλέσϑαι μᾶλλον ἢ χϱυσόν.

DK 22B10

ἴσως δὲ τῶν ἐναντίων ἡ ϕύσις γλίχεται καὶ ἐκ τούτων ἀποτελεῖ τὸ σύμϕωνον οὐκ ἐκ τῶν ὁμοίων, ὥσπεϱ ἀμέλει τὸ ἄϱϱεν συνήγαγε πϱὸς τὸ ϑῆλυ καὶ οὐχ ἑκάτεϱον πϱὸς τὸ ὁμόϕυλον καὶ τὴν πϱώτην ὁμόνοιαν διὰ τῶν ἐναντίων συνῆψεν, οὐ διὰ τῶν ὁμοίων. ἔοικε δὲ καὶ ἡ τέχνη τὴν ϕύσιν μιμουμένη τοῦτο ποιεῖν· ζωγϱαϕία μὲν γὰϱ λευκῶν τε καὶ μελάνων ὠχϱῶν τε καὶ ἐϱυϑϱῶν χϱωμάτων ἐγκεϱασαμένη ϕύσεις τὰς εἰκόνας τοῖς πϱοηγουμένοις ἀπετέλεσε συμϕώνους, μουσικὴ δὲ ὀξεῖς ἅμα καὶ βαϱεῖς μακϱούς τε καὶ βϱαχεῖς ϕϑόγγους μείξασα ἐν διαϕόϱοις ϕωναῖς μίαν ἀπετέλεσεν ἁϱμονίαν, γϱαμματικὴ δὲ ἐκ ϕωνηέντων καὶ ἀϕώνων γϱαμμάτων κϱᾶσιν ποιησαμένη τὴν ὅλην τέχνην ἀπ'αὐτῶν συνεστήσατο. ταὐτὸ δὲ τοῦτο ἦν καὶ τὸ παϱὰ τῷ σκοτεινῷ λεγόμενον Ἡϱακλείτῳ· συνάψιες ὅλα καὶ οὐχ ὅλα, συμϕεϱόμενον διαϕεϱόμενον, συνᾷδον διᾷδον, καὶ ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.

DK 22B11

τῶν τε ζώιων τά τε ἄγϱια καὶ ἥμεϱα τά τε ἐν ἀέϱι καὶ ἐπὶ γῆς καὶ ἐν ὕδατι βοσκόμενα γίνεταί τε καὶ ἀκμάζει καὶ ϕϑείϱεται τοῖς τοῦ ϑεοῦ πειϑόμενα ϑεσμοῖς· πᾶν γὰϱ ἑϱπετὸν πληγῇ νέμεται, ὥς ϕησιν Ἡϱάκλειτος.

DK 22B12

Ζήνων τὴν ψυχὴν λέγει αἰσϑητικὴν ἀναϑυμίασιν, καϑάπεϱ Ἡ.· βουλόμενος γὰϱ ἐμϕανίσαι, ὅτι αἱ  ψυχαὶ ἀναϑυμιώμεναι νοεϱαὶ ἀεὶ γίνονται, εἴκασεν αὐτὰς τοῖς ποταμοῖς λέγων οὕτως·  ποταμοῖσι τοῖσιν αὐτοῖσιν ἐμϐαίνουσιν ἕτεϱα καὶ ἕτεϱα ὕδατα ἐπιϱϱεῖ· καὶ ψυχαὶ δὲ ἀπὸ τῶν ὑγϱῶν ἀναϑυμιῶνται.

DK 22B13

δεῖ γὰϱ τὸν χαϱίεντα μήτε ῥυπᾶν μήτε αὐχμεῖν μήτε βοϱϐόϱῳ χαίϱειν καϑ' Ἡϱάκλειτον.

DK 22B14

τίσι δὴ μαντεύεται Ἡ. ὁ Ἐϕέσιος; νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις, μύσταις· τούτοις ἀπειλεῖ τὰ μετὰ ϑάνατον, τούτοις μαντεύεται τὸ πῦϱ· τὰ γὰϱ νομιζόμενα κατ' ἀνϑϱώπους μυστήϱια ἀνιεϱωστὶ μυεῦνται.

DK 22B15

εἰ μὴ γὰϱ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιοῦντο καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴϱγαστ' ἄν· ὡυτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν.

DK 22B16

λήσεται μὲν γὰϱ ἴσως τὸ αἰσϑητὸν ϕῶς τις, τὸ δὲ νοητὸν ἀδύνατόν ἐστιν, ἢ ὥς ϕησιν Ἡ.· τὸ μὴ δῦνόν ποτε πῶς ἄν τις λάϑοι;

DK 22B17

οὐ γὰϱ ϕϱονέουσι τοιαῦτα (οἱ) πολλοί, ὁκόσοι ἐγκυϱεῦσιν, οὐδὲ μαϑόντες γινώσκουσιν, ἑωυτοῖσι δὲ δοκέουσι.

DK 22B18

ἐὰν μὴ ἔλπηται, ἀνέλπιστον οὐκ ἐξευϱήσει, ἀνεξεϱεύνητον ἐὸν καὶ ἄποϱον.

DK 22B19

ἀπίστους εἶναί τινας ἐπιστύϕων Ἡ. ϕησιν· ἀκοῦσαι οὐκ ἐπιστάμενοι οὐδ' εἰπεῖν.

DK 22B20

Ἡ. γοῦν κακίζων ϕαίνεται τὴν γένεσιν, ἐπειδὰν ϕῇ·  γενόμενοι ζώειν ἐϑέλουσι μόϱους τ' ἔχειν, μᾶλλον δὲ ἀναπαύεσϑαι, καὶ παῖδας καταλείπουσι μόϱους γενέσϑαι.

DK 22B21

οὐχὶ καὶ Ἡ. ϑάνατον τὴν γένεσιν καλεῖ ... ἐν οἷς ϕησι·  ϑάνατός ἐστιν ὁκόσα ἐγεϱϑέντες ὁϱέομεν, ὁκόσα δὲ εὕδοντες ὕπνος.

DK 22B22

χϱυσὸν γὰϱ οἱ διζήμενοι γῆν πολλὴν ὀϱύσσουσι καὶ εὑϱίσκουσιν ὀλίγον.

DK 22B23

Δίκης ὄνομα οὐκ ἂν ᾔδεσαν, εἰ ταῦτα μὴ ἦν.

DK 22B24

ἀϱηιϕάτους ϑεοὶ τιμῶσι καὶ ἄνϑϱωποι.

DK 22B25

μόϱοι γὰϱ μέζονες μέζονας μοίϱας λαγχάνουσι.

DK 22B26

ἄνϑϱωπος ἐν εὐϕϱόνῃ ϕάος ἅπτεται ἑαυτῷ ἀποϑανὼν ἀποσϐεσϑείς ὄψεις, ζῶν δὲ ἅπτεται τεϑνεῶτος εὕδων, (ἀποσϐεσϑείς ὄψεις), ἐγϱηγοϱὼς ἅπτεται εὕδοντος.

DK 22B27

ἀνϑϱώπους μένει ἀποϑανόντας ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν.

DK 22B28

δοκέοντα γὰϱ ὁ δοκιμώτατος γινώσκει, ϕυλάσσει· καὶ μέντοι καὶ Δίκη κατὰλήψεται ψευδῶν τέκτονας καὶ μάϱτυϱας.

DK 22B29

αἱϱεῦνται γὰϱἓν ἀντί ἁπάντων οἱ ἄϱιστοι, κλέος ἀέναος ϑνητῶν οἱ δὲ πολλοὶ κεκόϱηνται ὅκωσπεϱ κτήνεα.

DK 22B30

κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις ϑεῶν, οὔτε ἀνϑϱώπων ἐποίησεν, ἀλλ' ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦϱ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτϱα καὶ ἀπο-σϐεννύμενον μέτϱα.

DK 22B31

πυϱὸς τϱοπαὶ πϱῶτον ϑάλασσα, ϑαλάσσης δὲ τὸ μὲν ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ πϱηστήϱ. δυνάμει γὰϱ λέγει ὅτι τὸ πῦϱ ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος λόγου καὶ ϑεοῦ τὰ σύμπαντα δι' ἀέϱος πϱέπεται εἰς ὑγϱὸν τὸ ὡς σπέϱμα τῆς διακοσμήσεως, ὃ καλεῖ ϑάλασσαν, ἐκ δὲ τούτου αὖϑις γίνεται γῆ καὶ οὐϱανὸς καὶ τὰ ἐμπεϱιεχόμενα. ὅπως δὲ πάλιν ἀναλαμϐάνεται καὶ ἐκπυϱοῦται, σαϕῶς διὰ τούτων δηλοῖ·  ϑάλασσα διαχέεται καὶ μετϱέεται εἰς τὸν αὐτὸν λόγον, ὁκοῖος πϱόσϑεν ἦν ἢ γενέσϑαι γῆ.

DK 22B32

ἓν τὸ σοϕὸν μοῦνον λέγεσϑαι οὐκ ἐϑέλει καὶ ἐϑέλει Ζηνὸς ὄνομα.

DK 22B33

νόμος καὶ βουλῇ πείϑεσϑαι ἑνός.

DK 22B34

ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωϕοῖσιν ἐοίκασι· ϕάτις αὐτοῖσιν μαϱτυϱεῖ παϱ’εόντας ἀπεῖναι.

DK 22B35

χϱὴ γὰϱ εὖ μάλα πολλῶν ἵστοϱας ϕιλοσόϕους ἄνδϱας εἶναι καϑ' Ἡϱάκλειτον.

DK 22B36

ψυχῆισιν ϑάνατος ὕδωϱ γενέσϑαι, ὕδατι δὲ ϑάνατος γῆν γενέσϑαι, ἐκ γῆς δὲ ὕδωϱ γίνεται, ἐξ ὕδατος δὲ ψυχή.

DK 22B37

si modo credimus Ephesio Heracleto qui ait sues caeno, cohortales aves pulvere vel cinere lavari.

DK 22B38

δοκεῖ δὲ κατά τινας πϱῶτος ἀστϱολογῆσαι ... μαϱτυϱεῖ δ' αὐτὸ καὶ Ἡϱάκλειτος καὶ Δημόκϱιτος.

DK 22B39

ἐν Πϱιήνῃ Βίας ἐγένετο ὁ Τευτάμεω, οὗ πλέων λόγος ἢ τῶν ἄλλων.

DK 22B40

πολυμαϑίη νόον ἔχειν οὐ διδάσκει· Ἡσίοδονγὰϱ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυϑαγόϱην αὖτις τε Ξενοϕάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον.

DK 22B41

εἶναι γὰϱ ἓν τὸ σοϕόν, ἐπίστασϑαι γνώμην, ὁτέη ἐκυϐέϱνησε πάντα διὰ πάντων.

DK 22B42

τόν τε Ὅμηϱον ἔϕασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκϐάλλεσϑαι καὶῥαπίζεσϑαι καὶ Ἀϱχίλοχον ὁμοίως.

DK 22B43

ὕϐϱιν χϱὴ σϐεννύναι μᾶλλον ἢ πυϱκαϊήν

DK 22B44

μάχεσϑαι χϱὴ τὸν δῆμον ὑπὲϱ τοῦ νόμου ὅκωσπεϱ τείχεος.

DK 22B45

ψυχῇ πείϱατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύϱοιο, πᾶσαν ἐπιποϱευόμενος ὁδόν· οὕτω βαϑὺν λόγον ἔχει.

DK 22B46

τήν τε οἴησιν ἱεϱὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν ὅϱασιν ψεύδεσϑαι.

DK 22B47

μὴ εἰκῆ πεϱὶ τῶν μεγίστων συμϐαλλώμεϑα.

DK 22B48

τῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔϱγον δὲ ϑάνατος.

DK 22B49

εἷς ἐμοὶ μύϱιοι, ἐὰν ἄϱιστος ᾖ.

DK 22B49a

ποταμοῖς τοῖς αὐτοῖς ἐμϐαίνομέν τε καὶ οὐκ ἐμϐαίνομεν, εἶμέν τε καὶ οὐκ εἶμέν.

DK 22B50

Ἡ. μὲν οὖν (ἕν) ϕησιν εἶναι τὸ πᾶν διαιϱετὸν ἀδιαίϱετον, γενητὸν ἀγένητον, ϑνητὸν ἀϑάνατον, λόγον αἰῶνα, πατέϱα υἱόν, ϑεὸν δίκαιον·  οὐκ ἐμοῦ, ἀλλὰ τοῦ λόγου ἀκούσαντας ὁμολογεῖν σοϕόν ἐστιν ἓν πάντα εἶναί.

DK 22B51

οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως διαϕεϱόμενον ἑωυτῷ ὁμολογέει· παλίντϱοπος ἁϱμονίη ὅκωσπεϱ τόξου καὶ λύϱης.

DK 22B52

αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεττεύων·  παιδὸς ἡ βασιληίη.

DK 22B53

Πόλεμος πάντων μὲν πατήϱ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν ϑεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνϑϱώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευϑέϱους.

DK 22B54

ἁϱμονίη ἀϕανὴς ϕανεϱῆς κϱείττων.

DK 22B55

ὅσων ὄψις ἀκοὴ μάϑησις, ταῦτα ἐγὼ πϱοτιμέω.

DK 22B56

ἐξηπάτηνται, οἱ ἄνϑϱωποι πϱὸς τὴν γνῶσιν τῶν ϕανεϱῶν παϱαπλησίως Ὁμήϱῳ, ὅς ἐγένετο τῶν Ἑλλήνων σοϕώτεϱος πάντων. ἐκεῖνόν τε γὰϱ παῖδες ϕϑεῖϱας κατακτείνοντες ἐξηπάτησαν εἰπόντες·  ὅσα εἴδομεν καὶ ἐλάϐομεν, ταῦτα ἀπολείπομεν, ὅσα δὲ οὔτε εἴδομεν οὔτ' ἐλάϐομεν, ταῦτα ϕέϱομεν.

DK 22B57

διδάσκαλος δὲ πλείστων Ἡσίοδος· τοῦτον ἐπίστανται πλεῖστα εἰδέναι, ὅστις ἡμέϱην καὶ εὐϕϱόνην οὐκ ἐγίνωσκεν·  ἔστι γὰϱ ἕν.

DK 22B58

καὶ ἀγαϑὸν καὶ κακόν. οἱ γοῦν ἰατϱοί, τέμνοντες, καίοντες, πάντῃ βασανίζοντες κακῶς τοὺς ἀϱϱωστοῦντας, ἐπαιτέονται μηδὲν ἄξιοι μισϑὸν λαμϐάνειν παϱὰ τῶν ἀϱϱω-στούντων, ταὐτὰ ἐϱγαζόμενοι, τὰ ἀγαϑὰ καὶ τὰς νόσους.

DK 22B59

γναϕείῳ ὁδὸς εὐϑεῖα καὶ σκολιὴ (ἡ τοῦ ὀϱγάνου τοῦ καλουμένου κοχλίου ἐν τῷ γναϕείῳ πεϱιστϱοϕὴ εὐϑεῖα καὶ σκολιή·  ἄνω γὰϱ ὁμοῦ καὶ κύκλῳ πεϱιέϱχεται) μία ἐστί, ϕησί, καὶ ἡ αὐτή.

DK 22B60

ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή.

DK 22B61

ϑάλασσα ὕδωϱ καϑαϱώτατον καὶ μιαϱώτατον, ἰχϑύσι μὲν πότιμον καὶ σωτήϱιον, ἀνϑϱώποις δὲ ἄποτον καὶ ὀλέϑϱιον.

DK 22B62

ἀϑάνατοι ϑνητοί, ϑνητοὶ ἀϑάνατοι, ζῶντες τὸν ἐκείνων ϑάνατον, τὸν δὲ ἐκείνων βίον τεϑνεῶτες.

DK 22B63

λέγει δὲ καὶ σαϱκὸς ἀνάστασιν ταύτης (τῆς) ϕανεϱᾶς, ἐνᾗ γεγενήμεϑα, καὶ τὸν ϑεὸν οἶδε ταύτης τῆς ἀναστάσεως αἴτιον οὕτως λέγων· ἔνϑα δ' ἐόντι ἐπ-ανίστασϑαι καὶ ϕύλακας γίνεσϑαι ἐγεϱτὶ ζώντων καὶ νεκϱῶν. λέγει δὲ καὶ τοῦ κόσμου κϱίσιν καὶ πάντων τῶν ἐν αὐτῷ διὰ πυϱὸς.

DK 22B64

γίνεσϑαι λέγων οὕτως· τὰ δὲ πὰντα οἰακίζει κεϱαυνός, τουτέστι κατευϑύνει, κεϱαυνὸν τὸ πῦϱ λέγων τὸ αἰώνιον. λέγει δὲ καὶ ϕϱόνιμον τοῦτο εἶναι τὸ πῦϱ καὶ τῆς διοικήσεως

DK 22B65

τῶν ὄλων αἴτιον· καλεῖ δὲ αὐτὸ χϱησμοσύνην καὶ κόϱον χϱησμοσύνη δὲ ἐστιν ἡ διακόσμησις κατ΄ αὐτον, ἡ δὲ ἐκπύϱωσις

DK 22B66

κόϱος. πάντα γάϱ, ϕησί, τὸ πῦϱ ἐπελϑὸν κϱινεῖ καὶ καταλήψεται.

DK 22B67

ὁ ϑεὸς ἡμέϱη εὐϕϱόνη, χειμὼν ϑέϱος, πόλεμος εἰϱήνη, κόϱος λιμός (τἀναντία ἅπαντα· οὗτος ὁ νοῦς), ἀλλοιοῦται δὲ ὅκωσπεϱ (πῦϱ), ὁπόταν συμμιγῇ ϑυώμασιν ὀνομάζεται καϑ΄ ἡδονὴν ἑκάστου.

DK 22B67a

ita vitalis calor a sole procedens omnibus quae vivunt vitam subministrat. cui sententiae Heraclitus adquiescens optimam similitudinem dat de aranea ad animam, de tela araneae ad corpus, sic(ut) aranea, ait, stans in medio telae sentit, quam cito musca aliquem filum suum corrumpit itaque illuc celeriter currit quasi de fili persectione dolens, sic hominis anima aliqua parte corporis laesa illuc festine meat quasi impatiens laesionis corporis, cui firme et proportionaliter iuncta est.

DK 22B68

καὶ διὰ τοῦτο εἰκότως αὐτὰ ἄκεα Ἡ. πϱοσεῖπεν ὡς ἐξακεσόμενα τὰ δεινὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἐξάντεις ἀπεϱγαζόμενα τῶν ἐν τῇ γενέσει συμϕοϱῶν.

DK 22B69

ϑυσιῶν τοίνυν τίϑημι διττὰ εἴδη· τὰ μὲν τῶν ἀποκεκαϑαϱμένων παντάπασιν ἀνϑϱώπων, οἷα ἐϕ΄ ἑνὸς ἄν ποτε γένοιτο σπανίως, ὥς ϕησιν Ἡ., ἤ τινων ὀλίγων εὐαϱιϑμήτων ἀνδϱῶν· τὰ δ΄ ἔνυλα κτλ.

DK 22B70

πόσῳ δὴ οὖν βέλτιον Ἡ. παίδων ἀϑύϱματα νενόμικεν εἶναι τὰ ἀνϑϱώπινα δοξάσματα.

DK 22B71

μεμνῆσϑαι δὲ καὶ τοῦ ἐπιλανϑανομένου ᾗ ἡ ὁδὸς ἄγει.

DK 22B72

ᾧ μάλιστα διηνεκῶς ὁμιλοῦσι λόγῳ τῷ τὰ ὅλα διοικοῦντι, τούτῳ διὰϕέϱονται, καὶ οἷς καϑ΄ ἡμέϱαν ἐγκυϱοῦσι, ταῦτα αὐτοῖς ξένα ϕαίνεται.

DK 22B73

οὐ δεῖ ὥσπεϱ καϑεύδοντας ποιεῖν καὶ λέγειν· καὶ γὰϱ καὶ τότε δοκοῦμεν ποιεῖν καὶ λέγειν.

DK 22B74

οὐ δεῖ (ὡς) παῖδας τοκεών, ὧν τοῦτ᾽ ἔστι κατὰ ψιλόν· καϑότι παϱειλήϕαμεν.

DK 22B75

τοὺς καϑεύδοντας οἶμαι ὁ Ἡ. ἐϱγάτας εἶναι λέγει καὶ συνεϱγοὺς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων.

DK 22B76

ζῇ πῦϱ τὸν ἀέϱος  ϑάνατον καὶ ἀὴϱ ζῇ τὸν πυϱὸς ϑάνατον, ὕδωϱ ζῇ τὸν γῆς ϑάνατον, γῆ τὸν ὕδατος. πυϱὸς ϑάνατος ἀέϱι γένεσις, καὶ ἀέϱος ϑάνατος ὕδατι γένεσις. ὅτι γῆς ϑάνατος ὕδωϱ γενέσϑαι καὶ ὕδατος ϑάνατος ἀέϱα γενέσϑαι καὶ ἀέϱος πῦϱ καὶ ἔμπαλιν.

DK 22B77

ὅϑεν καὶ Ἡϱάκλειτον ψυχῇσι ϕάναι τέϱψιν ἢ ϑάνατον ὑγϱῇσι γενέσϑαιν, τέϱψιν δὲ εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς γένεσιν πτῶσιν, ἀλλαχοῦ δὲ ϕάναι ζῆν ἡμᾶς τὸν ἐκείνων ϑάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν ἡμέτεϱον ϑάνατον.

DK 22B78

ἦϑος γὰϱ ἀνϑϱώπειον μὲν οὐκ ἔχει γνώμας, ϑεῖον δὲ ἔχει.

DK 22B79

ἀνὴϱ νήπιος ἤκουσε πϱὸς δαίμονος ὅκωσπεϱ παῖς πϱὸς ἀνδϱός.

DK 22B80

εἰδέναι δὲ χϱὴ τὸν πόλεμον ἐόντα ξυνόν, καὶ δίκην ἔϱιν, καὶ γινόμενα πάντα κατ΄ ἔϱιν καὶ χϱεώμενα.

DK 22B81

ἡ δὲ τῶν ῥητόϱων εἰσαγωγὴ  πάντα τὰ ϑεωϱήματα πϱὸς τοῦτ΄ ἔχει τείνοντα καὶ κατὰ τὸν Ἡϱάκλειτον κοπίδων ἐστὶν ἀϱχηχός.

DK 22B82

πιϑήκων ὁ κάλλιστος αἰσχϱὸς ἀνϑϱώπων γένει συμϐάλλειν.

DK 22B83

ἀνϑϱώπων ὁ σοϕώτατος πϱὸς ϑεὸν πίϑηκος ϕανεῖται καὶ σοϕίᾳ κάλλει καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν.

DK 22B84

μεταϐάλλον ἀναπαύεται καὶ κάματός ἐστι τοῖς αὐτοῖς μοχϑεῖν καὶ ἄϱχεσϑαι.

DK 22B85

ϑυμῷ μάχεσϑαι χαλεπόν· ὅτι γὰϱ ἂν ϑέλῃ, ψυχῆς ὠνεῖται.

DK 22B86

ἀλλὰ τῶν μὲν ϑείων τὰ πολλά, καϑ΄ Ἡϱάκλειτον, ἀπιστίῃ διαϕυγγάνει μὴ γιγνώσκεσϑαι.

DK 22B87

βλὰξ ἄνϑϱωπος ἐπὶ παντὶ λόγῳ ἐπτοῆσϑαι ϕιλεῖ.

DK 22B88

ταὐτό τ΄ ἔνι ζῶν καὶ τεϑνηκὸς καὶ τὸ ἐγϱηγοϱὸς καὶ τὸ καϑεῦδον καὶ νέον καὶ γηϱαιόν· τάδε γὰϱ μετὰ-πεσόντα ἐκεῖνά ἐστι κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.

DK 22B89

ὁ Ἡ. ϕησι τοῖς ἐγϱηγοϱόσιν ἕνα καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι, τῶν δὲ κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀποστϱέϕεσϑαι.

DK 22B90

πυϱός τε ἀνταμοιϐὴ τὰ πάντα καὶ πῦϱ ἁπάντων ὅκωσπεϱ χϱυσοῦ χϱήματα καὶ χϱημάτων χϱυσός.

DK 22B91

ποταμῷ γὰϱ οὐκ ἔστιν ἐμϐῆναι δὶς τῷ αὐτῷ  καϑ΄ Ἡϱάκλειτον. οὐδὲ ϑνητῆς οὐσίας δὶς ἅϕασϑαι κατὰ ἕξιν· (τῆς αὐτῆς) ἀλλ΄ ὀξύτητι καὶ τάχει μεταϐολῆς σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει (μᾶλλον δὲ οὐδὲ πάλιν οὐδ' ὕστεϱον ἀλλ' ἅμα συνίσταται καὶ ἀπολείπει) καὶ πϱόσεισι καὶ ἄπεισι.

DK 22B92

Σίϐυλλα δὲ μαινομένῳ στόματι καϑ΄ Ἡϱάκλειτον ἀγέλαστα καὶ ἀκαλλώπιστα καὶ ἀμύϱιστα ϕϑεγγομένη χιλίων ἐτῶν ἐξικνεῖται τῇ ϕωνῇ διὰ τὸν ϑεόν.

DK 22B93

ὁ ἄναξ οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελϕοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κϱύπτει ἀλλὰ σημαίνει.

DK 22B94

Ἥλιος γὰϱ οὐχ ὑπεϱϐήσεται μέτϱα· εἰ δὲ μή, Ἐϱινύες μιν Δίκης ἐπίκουϱοι ἐξευϱήσουσιν.

DK 22B95

ἀμαϑίην γὰϱ ἄμεινον κϱύπτειν, (τὰ) ἔϱγον δὲ ἐν ἀνέσει καὶ παϱ΄ οἶνον.

DK 22B96

νέκυες γὰϱ κοπϱίων ἐκϐλητότεϱοι.

DK 22B97

κύνες γὰϱ καὶ βαΰζουσινὃν, ἂν μὴ γινώσκωσι.

DK 22B98

αἱ ψυχαὶ ὀσμῶνται καϑ΄ Ἅιδην.

DK 22B99

εἰ μὴ ἥλιος ἦν, ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστϱων εὐϕϱόνη ἄν ἦν.

DK 22B100

πεϱιόδους· ὧν ὁ ἥλιος ἐπιστάτης ὢν καὶ σκοπὸς ὁϱίζειν καὶ βϱαϐεύειν καὶ ἀναδεικνύναι καὶ ἀνα-ϕαίνειν μεταϐολὰς καὶ ὥϱας αἳ πάντα ϕέϱουσι καϑ΄ Ἡϱάκλειτον κτλ.

DK 22B101

ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν.

DK 22B101a

δυεῖν γὰϱ ὄντων κατὰ ϕύσιν ὡσανεί τινων ὀϱγάνων ἡυῖν, οἷς πάντα πυνϑανόμεϑα καὶ πολυπϱαγμονοῦμεν, ἀκοῆς καὶ ὁϱάσεως, ἀληϑινωτέϱαςδ΄ οὔσης οὐ μικϱῷ τῆς ὁϱάσεως κατὰ τὸν Ἡϱάκλειτον· ὀϕϑαλμοὶ γὰϱ τῶν ὤτων ἀκϱιϐέστεϱοι μάϱτυϱες.

DK 22B102

τῷ μὲν ϑεῷ καλά πάντα καὶ ἀγαϑὰ καὶ δὶκαια, ἄνϑϱωποι δὲ ἅ μὲν ἄδικα ὑπειλήϕασιν ἃ δὲ δίκαια.

DK 22B103

ξυνὸν γὰϱ ἀϱχὴ καὶ πέϱας ἐπὶ κύκλου πεϱιϕεϱείας.

DK 22B104

τίς γὰϱ αὐτῶν νόος ἢ ϕϱήν; δήμων ἀοιδοῖσι πείϑονται καὶ διδασκάλῳ χϱείωνται ὁμίλῳ οὐκ εἰδότες ὅτι οἱ πολλοὶ κακοί, ὀλίγοι δὲ ἀγαϑοί.

DK 22B105

(ἰῆι δ΄ ἐν νυκτὶ γένοντο) Ἡ. Ἐντεῦϑεν ἀστϱολόγον ϕησὶτὸν Ὅμὴϱον καὶ ἐν οἷς ϕησι  "μοῖϱαν δ΄ οὔ τινά ϕημι πεϕυγμένον ἔμμεναι ἀνδϱῶν" κτλ.

DK 22B106

unus dies par omni est.

DK 22B107

κακοὶ μάϱτυϱες ἀνϑϱώποισιν ὀϕϑαλμοὶ καὶ ὦτα βαϱϐάϱους ψυχὰς ἐχόντων.

DK 22B108

Ἡϱακλείτου. ὁκόσων λόγους ἤκουσα, οὐδεὶς ἀϕικνεῖται ἐς τοῦτο, ὥστε γινώσκειν ὅτι σοϕόν ἐστι πάντων κεχωϱισμένον.

DK 22B109

κϱύπτειν ἀμαϑίην κϱέσσον ἢ ἐς τὸ μέσον ϕέϱειν.

DK 22B110

ἀνϑϱώποις γίνεσϑαι ὁκόσα ϑέλουσιν οὐκ ἄμεινον.

DK 22B111

νοῦσος ὑγιείην ἐποίησεν ἡδὺ, κακὸν ἀγαϑόν, λιμὸς κόϱον, κάματος ἀνάπαυσιν.

DK 22B112

τὸ  ϕϱονεῖν ἀϱετὴ μεγίστη, καὶ σοϕίη ἀληϑέα λέγειν καὶ ποιεῖν κατὰ ϕύσιν ἐπαΐοντας.

DK 22B113

ξυνόν ἐστι πᾶσι τὸ ϕϱονέειν.

DK 22B114

ξὺν νόῳ λέγοντας ἰσχυϱίζεσϑαι χϱὴ τῷ ξυνῷ πάντων, ὃκωσπεϱ νόμῳ πόλις, καὶ πολὺ ἰσχυϱοτέϱως. τϱέϕονται γὰϱ πάντες οἱ ἀνϑϱώπειοι νόμοι ὑπὸ ἑνὸς τοῦ ϑείου· κϱατεῖ γὰϱ τοσοῦτον ὁκόσον ἐϑέλει καὶ ἐξαϱκεῖ πᾶσι καὶ πεϱὶγίνεται.

DK 22B115

ψυχῆς ἐστι λόγος ἑαυτὸν αὔξων.

DK 22B116

ἀνϑϱώποισι πᾶσι μέτεστι γινώσκειν ἑωυτοὺς καὶ ϕϱονεῖν.

DK 22B117

ἀνὴϱ ὁκόταν μεϑυσϑῇ, ἄγεται ὑπὸ παιδὸς ἀνήϐου σϕαλλόμενος, οὐκ ἐπαΐων ὅκη βαίνει, ὑγϱήντὴν ψυχὴς ἔχων.

DK 22B118

αὐγὴ ξηϱὴ ψυχὴ σοϕωτάτη καὶ ἀϱίστη.

DK 22B119

ἦϑος ἀνϑϱώπῳ δαίμων.

DK 22B120

ἠοῦς καὶ ἑσπέϱας τέϱματα ἡ ἄϱκτος καὶ ἀντίον τῆς ἄϱκτου οὖϱος αἰϑϱίου Διός.

DK 22B121

ἄξιον Ἐϕεσίοις ἡϐηδὸν ἀπάγξασϑαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήϐοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑϱμόδωϱον ἄνδϱα ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέϐαλον ϕάντες· ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω, εἰ δὲ μή, ἄλλη τε καὶ μετ΄ἄλλων.

DK 22B122

ἀμϕισϐατεῖν und ἀγχιϐατεῖν: ἀγχιϐασίην Ἡϱάκλειτος.

DK 22B123

ϕύσις δὲ καϑ΄ Ἡϱάκλειτον κϱύπτεσϑαι ϕιλεῖ.

DK 22B124

ἄλογον δὲ κἀκεῖνο δόξειεν ἂν, εἰ ὁ μὲν ὅλος οὐϱανὸς καὶἕκαστα τῶν μεϱῶν ἅπαντ΄ ἐν τάξει καὶ λόγῳ, καὶ μοϱϕαῖς καὶ δυνάμεσιν καὶ πεϱιόδοις, ἐν δὲ ταῖς ἀϱχαῖς μηϑὲν τοιοῦτον, ἀλλ΄ ὥσπεϱ σάϱμα εἰκῆ κεχυ-μένον ὁ κάλλιστος, ϕησὶν Ἡϱάκλειτος, (ὁ) κόσμος.

DK 22B125

καὶ ὁ κυκεὼν διίσταται μὴ κινούμενος.

DK 22B125a

τυϕλὸν δὲ τὸν Πλοῦτον ποιεῖ ὡς οὐκ ἀϱετῆς, κακίας δὲ παϱαιτίου. ὅϑεν καὶ Ἡ. ὁ Ἐϕέσιος ἀϱώμενος Ἐϕεσίοις, οὐκ ἐπευχόμενος· μὴ ἐπιλίποι ὑμᾶς πλοῦτος, ἔϕη, Ἐϕἑσιοι, ἵν΄ ἐξελέγχοισϑε πονηϱευόμενοι.

DK 22B126

τὰ ψυχϱὰ ϑέϱεται, ϑεϱμὸν ψύχεται, ὑγϱὸν αὐαίνεται, καϱϕαλέον νοτίζεται.

Fragment Zweifelhaft, falsche und gefälschte:

DK 22B126a

κατὰ λόγον δὲ ὡϱέων συμϐάλλεται ἑϐδομὰς κατὰ σελήνην, διαιϱεῖται δὲ κατὰ τὰς ἄϱκτους, ἀϑανάτου Μνήμης σημείω.

DK 22B126b

Ἐπίχαϱμος ὁ (ὁμιλή) σας τοῖς Πυϑα(γοϱείοις) ἄλλα τ(έ) τινα ἐ(πινενόη)κεν δ(ειν)ὰ τ(όν τε πεϱὶ τὸ)ῦ αὐξο(μένον λόγον). Ἐϕοδ(εύει δὲ κατὰ τὸ) Ἡϱα (κλείτου) "ἄλλως ἄ(λλο ἀεὶ αὔξε)ται πϱὸς ὃ (ἂν ᾖ ἐλλι)πές". εἰ οὖν (μηδεὶς) (παύε)ται (ῥέων καὶ ἀλ)λ(άτ)των (τὸ εἶδος, αἱ) οὐσίαι ἄλλ(οτε ἄλλαι) γίνονται (κατὰ συν)εχῆ ῥύσιν.]

DK 22B127

ὁ αὑτὸς πϱὸς Αἰγυπτίους ἔϕη· εἰ ϑεοί εἰσιν, ἵνα τί ϑϱηνεῖτε αὐτούς; εἰ δὲ ϑϱηνεῖτε αὐτούς, μηκέτι τούτους ἡγεῖσϑε ϑεούς.

DK 22B128

ὅτιὁἩϱάκλειτος ὁϱῶν τοὺς Ἕλληνας γέϱα τοῖς δαίμοσιν ἀπονέμοντας εἶπεν· δαιμόνων ἀγάλμασιν εὔχονται οὐκ ἀκούουσιν, ὥσπεϱ ἀκούοιεν, οὐκ ἀποδιδοῦσιν, ὥσπεϱ οὐκ ἀπαιτοῖεν.

DK 22B129

Πυϑαγόϱης Μνησάϱχου ἱστοϱίην ἤσκησεν ἀνϑϱώπων μάλιστα πάντων καὶ ἐκλεξάμενος ταύτας τὰς συγγϱαϕὰς ἐποιήσατο ἑωυτοῦ σοϕίην, πολυμαϑείην, κακοτεχνίην.

DK 22B130

non convenit ridiculum esse ita, ut ridiculus ipse videaris. Heraclitus dixit.

DK 22B131

ὁ δὲ γε Ἡ. ἔλεγε τὴν οἴησιν πϱοκοπῆς ἐγκοπήν.

DK 22B132

τιμαὶ ϑεοὺς καὶ ἀνϑϱώπους καταδουλοῦνται.

DK 22B133

ἄνϑϱωποι κακοὶ ἀληϑινῶν ἀντίδικοι

DK 22B134

τὴν παιδείαν ἕτεϱον ἥλιον εἶναι τοῖς πεπαιδευμένοις.

DK 22B135

συντομωτάτην ὁδὸν ἔλεγεν εἰς εὐδοξίαν τὸ γενέσϑαι ἀγαϑόν.

DK 22B136

Ἡϱακλείτου· ψυχαὶ ἀϱηίϕατοι καϑεϱώπεϱαι ἢ ἐνὶ νούσοις.

DK 22B137

γϱάϕει γοῦν "ἔστι γὰϱ εἱμαϱμένα πάντως..."

DK 22B138

Ἡϱακλείτου ϕιλοσόϕου κατὰ τοῦ βίου. Ποίην τις βιότοιο τάμοι τϱίϐον κτλ.

DK 22B139

Ἡϱακλείτου ϕιλοσόϕου. Ἐπειδὴ ϕασί τινες εἰς ἀϱχὰς κεῖσϑαι τὰ ἄστϱα . . . μέχϱις οὗ ἐϑέλει ὁ ποιήσας αὐτόν.

DK 22B1